Not wrong ไม่ผิด...ถ้านี่คือรัก(Yaoi)

 ในเมื่อไม่เคยได้รับมา...ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องยกให้ใคร 


"ผมรักทุกอย่างที่เป็นของผม ผมจะยอมทุกๆ อย่างถ้านั่นเป็นคนที่ผมรัก
ยอมเชื่อ...แม้กระทั้งตอนนี้เขากำลังโกหกผมก็ตาม"













 เขาฉุดงรั้ง เพื่อตอกย้ำว่าตอนนี้ผมเจ็บปวดเท่าไหร่  

 เเล้วสอนให้ผมเห็นค่าของความสุขที่ยังหลงเหลือ 


"กูรู้...ว่าแม่งโง่ที่ทำแบบนี้ แต่กูเหนื่อยมึงเข้าใจไหม กูเหนื่อย... 
เหนื่อยเกินกว่าที่จะมีชีวิตแล้ว...มึงปล่อยให้กูหลับซักทีเถอะ กูขอร้อง"






--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

“ให้ผมช่วยนะครับ...”

“...เรื่องอะไร...” 

“เรื่องอะไรก็ได้...ถ้าพี่ต้องการครับ”

            ไม่รู้ว่าตาของผมพร่ามัวเพราะปรับสายตากับแสงไฟที่จู่ๆ ไอ้เด็กนั่นมันเปิดหรือผมยังแฮงก์ไม่หาย หรือ

เพราะอะไร แต่ตอนที่เด็กนั่น เดล ยิ้มและยื่นมือมาให้ผมมันเหมือนกับว่า...

ใครซักคน...

ใครซักคน ที่จะให้ความหวังกับผมอีกครั้ง



-------------------------------------------------------------------------------------------------

“แล้ว...ทั้งๆ ที่เขาสำคัญขนาดนั้นทำไมพี่ไม่ฆ่าตัวตายไปซะละครับ
ในเมื่อไม่มีเค้าแล้ว อยู่ไปก็เจ็บปวดซะเปล่าๆ...”

“...” คนตรงหน้ามองหน้าผมอย่างเงียบๆ ทันทีที่ผมพูดประโยคนั้นจบ
สายตาเขาเหมือนพึ่งรับรู้ความจริงอะไรบางอยย่าง...ซึ่งผมแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมรับมัน

“หรือเพราะเขาสำคัญไม่พอครับ?”

  “หรือว่ายังมีคนสำคัญเหลืออยู่อีก..?”

“เขาสำคัญต่อกู แต่กูไม่สำคัญต่อเค้าแล้วมันจะมีประโยชน์อะไรวะ”

“...ไม่มีหรอกครับ” ผมพูดเบาๆ พร้อมยิ้มอีกครั้ง...



“แต่อย่างน้อย คนที่เห็นพี่ไม่สำคัญคนนั้นก็ช่วยรั้งและย้ำเตือนพี่อยู่ไม่ใช่เหรอครับ..

ว่าถึงแม้จะสูญเสียใครซักเท่าไหร่หรืออีกกี่ครั้ง ก็ยังมีคนที่ไม่เห็นความสำคัญของพี่คนนี้

ยึดพี่ไว้อยู่ ด้วยความสำคัญที่พี่มีให้กับเค้าพอๆ กับคน คนนั้น..และคนสำคัญอื่นๆ” 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

“มึงบอกจะช่วยกู...” ผมยิ้มขำนิดหน่อยกับน้ำเสียงที่ไม่แน่ใจของคนด้านหลังที่ดังขึ้นอย่างลังเล...

“ครับ...ไม่ว่าเรื่ออะไรถ้าพี่ขอให้ช่วยและผมทำได้ ผมจะช่วย” 

“ปลอบกูหน่อย...”

 

หลังจากนั้นเสียงร้องไห้ก็ดังลั่นห้องอีกครั้ง พร้อมกับผม

ที่พาวนาขอให้พี่รหัสของผมคนนี้ไม่เสียน้ำตาให้คนสำคัญคนนั้นอีก

เพื่อลดค่าความสำคัญของเขาคนนั้น

และอีกอย่าง...

ผมไม่อยากเห็นน้ำตาของผู้ชายตัวโตๆ ที่มีชื่อว่าไตรและมีฐานะเป็นพี่รหัสผมเลยสิให้ตาย...




--------------------------------------------------------------------------------------------------------------




 

นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากความขัดใจในตัว นายเอก ของนิยายที่คนแต่งติดงอมแงม
แต่ถึงขัดใจยังไง ฝีมีการแต่งที่ดีมากๆ ของนักเขียนคนนั้น 
ก็ยังทำให้คนแต่งคนนี้อ่านต่อยันจบอยู่ดี....


อาถรรพ์ นิยายสนุกนี่...น่ากลัวจริงๆ


เอาเถอะ...ยังไงก็ต้องขอขอบคุณที่นักเขียนคนนั้นที่ทำให้คนแต่งคนนี้
สร้างตัวละครนายเอก (ที่อาจทำให้หลายคนเกลียด...เหอๆ) ที่ได้ดั่งใจออกมา
แล้วประกอบด้วยสิ่งต่างๆ จนออกมาเป็นเรื่องนี้...

เเล้วก็ขอขอบคุณนักอ่านที่กรุณาเข้ามาอ่านด้วยค่ะ คนเขียนนิยายคนนี้ไม่ขออะไรมาก

ขอแค่นักอ่านทุกคนสนุกไปกับตัวละคร ที่ถูก คนเขียนคนนี้ปั้นขึ้นมา
และเนื้อเรื่งที่คนเขียน แต่งขึ้นมา ขอเเค่สนุกกับมันแค่นั้นก็พอ....




ปล.นิยายเรื่องนี้เป็นแนวชายรักชายถ้าไม่ชอยอย่าด่าแต่โปรดกดปิดค่ะ...
     ส่วนคนชอบแต่ขัดใจตัวละครด่าได้เลย...

ปลล.เรื่องนี้มีคำหยาบประปราย...แต่เนื้อหาแอบรุนแรงด้านจิตใจ ถ้าไม่ชอบต้องขออภัย

ปลลล.สถานที่ในนิยายเรื่องนี้ถูกแต่ขึ้นเองไม่มีอยู่จริง มโนได้ตามอัธยาศัยครับ...



 

 

 

 

 

CR.SHL